Biologia
Parch brzoskwini atakuje brzoskwinie, morele i czasem inne pestkowe. Na porażonych owocach widoczne są małe, oliwkowe plamy, które z czasem robią się ciemniejsze i powiększają się. W obrębi plam tworzy się aksamitny nalot z trzonkami i konidiami. Czasem w miejscu plam tworzy się warstwa korka i powstają pęknięcia owoców, które są tzw. wrotami dla wtórnych zakażeń przez inne patogeny. Tak porażone owoce gniją. Parch brzoskwini widoczny jest także na niezdrewniałych pędach, w formie owalnych, brunatnych, a następnie brunatnoczarnych plam. W porażonych miejscach kora pędów pęka i wówczas tworzą się strupowate rany. Na dolnej stronie porażonych liści pojawiają się okrągłe, owalne, drobne, jasnooliwkowe plamy. Zimuje grzybnia na porażonych pędach. Następnie wiosną tworzą się konidia, które dokonują infekcji pierwotnych owoców. Młode zawiązki owoców nie są porażane, bo są pokryte obfitym kutnerem utrudniającym kontakt kiełkującego zarodnika ze skórką. Zarodniki te kiełkują w kropli wody. Następnie grzybnia rozwija się między nabłonkiem a skórką. Jest ona koloru oliwkowego. W pełni sezonu wegetacyjnego konidia dokonują wtórnych infekcji owoców, pędów i liści. Parchowi brzoskwini sprzyja duża ilość opadów oraz umiarkowana temperatura 16-20°C. Długość okresu inkubacji dla tego pasożyta wynosi ponad 40 dni.

Szkodliwość
Plon z porażonych drzew przez parcha brzoskwini jest znacznie mniejszy oraz gorszej jakości.

Zwalczanie
W celu ograniczenia występowania parcha brzoskwini wskazane jest wycinanie i niszczenie porażonych pędów. Należy też prześwietlać drzewa w celu uniknięcia nadmiernego zagęszczenia pędów w koronie. Obecnie brak jest zarejestrowanych środków chemicznych do zwalczania tej choroby.