Rozpylacze ciśnieniowe, a w szczególności rozpylacze wirowe, od dziesiątków lat są użytkowane w opryskiwaczach sadowniczych. Konkurencją dla nich są rozpylacze pneumatyczne, które upowszechniły się na południu Europy, ale nie w Polsce (wielość kropel zależy od prędkości strumienia powietrza).

Rozpylacze eżektorowe

Jednym z rodzajów rozpylaczy ciśnieniowych są rozpylacze eżektorowe, a te można podzielić na wirowe i płaskostrumieniowe. Mają one wielką zaletę – wytwarzają większe krople, mniej podatne na znoszenie przez wiatr. Mają większą energię kinetyczną i w związku z tym są w stanie dotrzeć do wierzchołków drzew w sadzie. Można je więc zastosować w opryskiwaczach w górnej części wentylatora osiowego.

Rozpylacze eżektorowe warto stosować podczas wietrznej pogody, a także przy dużej prędkości roboczej, w warunkach gdy krople z różnych powodów z trudem penetrują wnętrze korony. Trudno powiedzieć, że rozpylacze te mogą zastąpić tradycyjne standardowe rozpylacze drobnokrystaliczne najczęściej stosowane, ale są cennym uzupełnieniem.

Rozpylacze drobnokrystaliczne

Można je stosować w optymalnych warunkach pogodowych, przy pasażu opryskiwacza z prędkością 4-7 km/h, kiedy dają równomierne pokrycie opryskiwanych tkanek roślinnych przy odpowiednio dobranym strumieniu powietrza. Rozpylacze tego typu pozwalają na obniżenie dawek cieczy roboczej, dzięki uzyskiwaniu drobnych kropel.

Pogoda a rozpylacze

Dobrym rozwiązaniem byłoby zamontowanie rozpylaczy na odrębnych korpusach, co umożliwiłoby szybką zmianę w zależności od pogody, a także środka ochrony. I tak polecane są rozpylacze:

• standardowe wirowe do opryskiwania środkami grzybobójczymi w dobrych warunkach atmosferycznych;
• eżektorowe wirowe do interwencyjnych zbiegów grzybobójczych, zwalczania szkodników bez redukcji dawki preparatu z możliwością szybszego pasażu opryskiwacza;
• eżektorowe płaskostrumieniowe do zabiegów w trudnych warunkach pogodowych, przy dużej prędkości roboczej.

Źródło: G. Doruchowski, IO Skierniewice, MTAS