Uwaga na tarcznika niszczyciela
Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa informuje o stwierdzeniu w Polsce występowania tarcznik niszczyciela (Quadraspidiotus perniciosus), szkodnika upraw sadowniczych. W wielu krajach jest on uznawany za organizm kwarantannowy. Tarcznika wykryto na pędach i owocach jabłoni w dwóch ogniskach w powiecie opolskim (województwo lubelskie). Ostatni raz tarcznika niszczyciela stwierdzono na terenie kraju w latach 1948-1949 w okolicy Wadowic.
Tarcznik niszczyciel jest gatunkiem pochodzącym z Azji Wschodniej. Uważa się, że w Polsce mogą bytować niewielkie populacje tego szkodnika w starych, zaniedbanych sadach, czy roślinach dziko rosnących. Północna granica zasięgu tarcznika przebiega przez południową Polskę. W naszej części Europy rozwija się jedno pokolenie Quadraspidiotus perniciosus w ciągu roku. Owad zimuje w postaci zapłodnionych samic lub w pierwszym stadium larwalnym. Larwy ukrywają się pod woskowymi tarczkami, początkowo białymi, później ciemnoszarymi.
Więcej informacji i zdjęć na stronach PIORIN
Występowanie tarcznika niszczyciela objawia się widocznymi tarczkami w dużym zagęszczeniu i układzie warstwowym. Szkodnik żeruje głównie na powierzchniach zdrewniałych roślin, ale także na owocach i liściach. Tam gdzie znajdują się osiadłe samice i larwy widać fioletowoczerwone obwódki na organach rośliny, a głębiej położone tkanki czerwienieją. Powstają nabrzmienia.
W celu wykrycia szkodnika trzeba prowadzić lustracje (maj-październik), głównie na pniach i gałęziach, ale także na liściach i owocach (okolice ogonka, resztek kwiatu).
Ostatni raz tarcznika niszczyciela stwierdzono na terenie kraju w latach 1948-1949 w okolicy Wadowic.
