Gruszki w kolorze tęczy

Grusze to drugi pod względem popularności gatunek drzew owocowych uprawiany w Europie.

Gama odmianowa jest w dalszym ciągu uboga – dominuje ‘Konferencja’, ‘Komisówka’, ‘Bonkreta Williamsa’, ‘ Guyot’. We Włoszech uprawiana jest odmiana ‘Abate Fetel’, a w Portugalii – ‘Rocha’.  Przekrój odmianowy jabłoni uprawianych w Europie bardzo się zmienia, natomiast w przypadku grusz – czas jakby się zatrzymał.
Zmieniające się oczekiwania konsumentów oraz standardy produkcji zmuszają do poszukiwania i promowania nowych odmian grusz, dlatego w wielu europejskich sadach prowadzone są programy badawcze, których celem jest znalezienie odmian mniej wrażliwych na zarazę ogniową i nie tak chętnie zasiedlanych przez szkodniki, zwłaszcza przez miodówki gruszowe. W pracach hodowlanych uwzględnia się też takie czynniki jak zabarwienie skórki, regularność owocowania oraz termin dojrzewania. Celem ich jest wyhodowanie odmian różnokolorowych, co może być marketingowo korzystne dla sprzedaży owoców tego gatunku.
Złotobrązowe
Dla konsumentów przyzwyczajonych do nieordzawionych zielonych gruszek odmiana ‘Angelys’ może być zaskoczeniem (w Polsce ordzawiona ‘Konferencja’ sprzedaje się przecież gorzej niż gładka). Jest ona w 30-100% pokryta jest siateczką rdzawych zmian na skórce nasilającą się w zależności od regionu. Największe ordzawienia występują w Dolinie Loary we Francji. Ceniona jest za walory smakowe (słodko-kwaśna) i aromatyczny miąższ. Doskonale przechowuje się w chłodniach do lutego/marca.
‘Selena’, podobnie jak ‘Angelys’, ma kolor złotobrązowy, lecz wynika on nie z brunatnego ordzawienia, a miodowego zabarwienia skórki. Odmiana ta jest mało wrażliwa na zarazę ogniową. Owoce są doskonałe w smaku: słodkie, aromatyczne, chrupiące, średniej wielkości (60-70 mm), lekko wydłużone, ale nie tak bardzo jak u ‘Konferencji’. Wykazuje niezgodność fizjologiczną z podkładkami, ale dobrze się zrasta z gruszą.
Zielonożółte
‘Harrow Delicious’ jest odmianą o zielonożółtym zabarwieniu skórki, niekiedy z różowym rumieńcem. Mało wrażliwa na zarazę ogniową. Miąższ jej jest średnio słodki i soczysty, delikatny, aromatyczny, ale mniej wyrazisty. Odmiana plenna, wcześnie wchodząca w okres owocowania. Owocuje corocznie, a wielkość owoców jest zadowalająca. Wymaga przerzedzania. Nie powinno się jej zrywać zbyt wcześnie. Największym problemem w jej produkcji są odbarwione plamy pojawiające się na epidermie, które obniżają wartość handlową owoców. Może być spożywana w stanie świeżym i nadaję się do przetwórstwa.
Czerwone
Gruszki o czerwonym zabarwieniu skórki (w gruncie rzeczy dwukolorowe) są atrakcyjnym poszerzeniem oferty sprzedaży. Najczęściej uprawianą odmianą jest ‘Homored Williams’ (mutacja znaleziona w stacji badawczej Inra (Francja). Owoce w młodych sadach są w 75-100% zabarwione na czerwono, na starszych drzewach  - w 75%. Tak jak w przypadku większości odmian dwukolorowych wykazuje niezgodność z podkładkami (najlepszą jest grusza).
‘Cascade Lombacad’ jest odmianą dwukolorową. Owoce są pękate i mało wydłużone. Dojrzewa na początku września na południowym zachodzie Francji. Owoce są czerwone w 50-75% powierzchni. Odmiana o owocach dużych, smacznych, soczystych, delikatnych i średnio słodkich – ogólnie dobrych walorach smakowych.
‘Red Satin’ dojrzewa w końcu sierpnia we Francji. Jej owoce pokryte są rumieńcem w 50-75%. Jest to odmiana o niewielkich, ale smacznych owocach – słodkich i aromatycznych. Wrażliwa na zarazę ogniową. Dwie ostatnie odmiany występują sporadycznie we francuskich sadach.
Pewne nadzieje wiązane są z nową odmianą dwukolorową HW 623 o owocach w 25-50% pokrytych czerwonym rumieńcem. Dojrzewa w końcu sierpnia na południowym zachodzie Francji. Wykazuje znaczną produktywność i ma dość duże owoce. Miąższ jej jest delikatny, soczysty, słodki, mało kwaśny. Odmiana ta jest raczej odporna na zarazę ogniową.
Źródło: Reussirfl 2009