Pordzewiacz śliwowy (Aculus fockeui)

Biologia
Pordzewiacz śliwowy jest roztoczem z rodziny szpecielowatych, w kolorze słomkowożółtym. Szkodnik ten ma ciało kształtu wrzecionowatego o długości 0,17 mm z dwiema parami odnóży. Jaja są okrągłe i spłaszczone. Zimują samice w spękaniach kory oraz pod łuskami pąków. Następnie w kwietniu samice przechodzą na rozwijające się pąki. U podstawy liści bądź na ich dolnej stronie blaszki liściowej samice składają jaja. Samica żyje 1,5 miesiąca i składa 80 jaj. W ciągu roku występuje 4-5 pokoleń pordzewiacza śliwowego.

Szkodliwość
Szkodnik ten żeruje na śliwach, morelach oraz brzoskwiniach. Na spodniej stronie blaszki liściowej powoduje powstawanie żółtych, rdzawych, podłużnych plam. Przy bardzo licznym żerowaniu pordzewiacza, liście marszczą się, a ich nerwy robią się grube. Na młodych pędach widoczne są marmurkowate przebarwienia oraz  pękające skorkowacenia. Żerowanie pordzewiacza śliwowego powoduje zahamowanie rozwoju młodych drzew, które zawiązują mniej kwiatów i owoców. W przypadku, gdy obserwuje się występowanie szpeciela w danym roku, to można się spodziewać jego licznego występowania również w roku następnym.

Zwalczanie
W celu określenia progu zagrożenia przez pordzewiacza śliwowego, należy w okresie bezlistnym, z 20 losowo wybranych drzew pobrać po 1 pędzie i przejrzeć ich powierzchnię oraz wnętrze pąków. Wówczas próg zagrożenia wynosi 10 szpecieli na pąk oraz 20 szpecieli na 10 cm bieżących pędu. W okresie od połowy maja do połowy lipca, wskazane jest pobranie z 20 losowo wybranych drzew, co 2 tygodnie po 10 liści oraz przeglądać po 1 cm2 z każdego liścia. Próg zagrożenia w tym okresie wynosi średnio 5-20 osobników na cm2 liścia. Obecnie do zwalczania pordzewiacza śliwowego zarejestrowane są następujące środki:
- Bulldock 025 EC,
- Omite 30 WP,
- Omite 570 EW,
- Ortus 05 SC.
Przed ich zastosowaniem należy zapoznać się z etykietą-instrukcją stosowania dołączoną do opakowania.