Po ustąpieniu wody z upraw sadowniczych,

trzeba zastosować nawożenie azotowe w ilości 30 kg N/ha, w postaci saletry amonowej, wapniowej, a w przypadku podejrzenia niedoboru potasu, wskazane będzie zastosowanie saletry potasowej. Na zalanych lub podtopionych terenach, istnieje prawdopodobieństwo wypłukania składników pokarmowych, takich jak fosfor, potas i magnez. Dawki tych składników powinny być określone na podstawie wyników analizy chemicznej gleby, a także należy ustalić pH, co pozwoli na opracowanie zaleceń nawozowych i określenia formy nawozu wapniowego. Zastosowane wapno nawozowe wpłynie na poprawę struktury gleby, wniesie wapń, a także będzie miało działanie odkażające na glebę i ograniczy kumulację metali ciężkich w roślinach.
Głównym problemem na zalanych gruntach jest brak dostępu tlenu do korzeni. W celu poprawy stosunków powietrzno-wodnych należy wykonać zabiegi mechaniczne osuszające i napowietrzające glebę, jak kultywatorowanie, bronowanie lub motyczenie w rzędach roślin sadowniczych.
Na zalanych lub podtopionych terenach giną mikroorganizmy glebowe w związku z brakiem dostępu tlenu. Aby odtworzyć życie glebowe, można zastosować preparaty zawierające mikroorganizmy, takie jak Efektywne Mikroorganizmy (EM), UGmax (Użyźniacz glebowy). EM to kompozycja kultur bakteryjnych, która wprowadzona do gleby przyspiesza biologiczną regencję procesów próchnicotwórczych. Zastosowany preparat zwiększy dostępność odżywczych składników mineralnych i regenerację pożytecznych mikroorganizmów glebowych. Na zalanych plantacjach sadowniczych, gdzie dostała się woda zawierająca ścieki komunalne, zastosowane EM będą niwelować nieprzyjemne zapachy i przyspieszać procesy rozkładu szczątków organicznych. Na glebach lżejszych, o niskiej zawartości substancji organicznej, można zastosować nawozy organiczno-mineralne, jak Rosahumus, lub gotową materię organiczną Humistar, które wpłyną na poprawę właściwości fizycznych, chemicznych i biologicznych gleby.
Na zalanych terenach należy uprawiać rośliny szybko rosnące o dobrze rozwiniętym systemie korzeniowym w celu ich przyorania. Pobierają wodę, co wpływa na odwodnienie zalanych plantacji. Na przyoranie powinno się wysiewać: bobik, łubin wąskolistny, groch polny, facelię, gorczycę białą, rzepak ozimy lub ich mieszanki, np. łubin z grochem lub bobik z grochem i wyką. Facelia, gorczyca i rzepak ozimy są roślinami szybko rosnącymi, tworzącymi dużą masę wegetatywną.
Przed założeniem nowych upraw sadowniczych wskazane jest nawożenie obornikiem, kompostem lub torfem ogrodniczym, co poprawia strukturę gleby i wzbogaca ją w składniki pokarmowe. Po zastosowaniu nawozów organicznych gleba ulega przemianom, prowadzącym do tworzenia związków próchnicznych i uwalniania składników mineralnych.
Źródło: sodr.pl, artykuł Wiesławy Kaczorek