W roślinach siarka występuje w wielu różnych związkach, w aminokwasach takich jak: cysteiny, cystyny i metioniny, a także białkach oraz enzymach np.: w ferrodoksynie biorącej udział w redukcji azotynów do amoniaku.
Objawy niedoboru siarki są bardzo trudne do identyfikacji, ponieważ w ocenie wizualnej przypominają objawy niedoboru azotu, a poza tym:
- młode liście są bardziej zielone od liści starszych,
- rośliny są sztywne i kruche,
- pędy są wiotkie i cienkie,
- liście mają kształt wąski i są wydłużone.
W związku z większą dbałością o środowisko naturalne, rzadziej mamy do czynienia z kwaśnymi deszczami i łatwiej o niedobory tego pierwiastka w glebie. Jest to składnik pobierany w formie SO4, często bywa wymywany w głębsze warstwy podłoża. Wychwytywany jest też z atmosfery jako dwutlenek siarki (SO2). Niedobory ujawniają się z dala od ośrodków przemysłowych, na glebach lekkich i ubogich w próchnicę, po intensywnych opadach, uprawach roślin siarkolubnych i braku nawożenia organicznego.
Organizmy glebowe potrzebują do swojego rozwoju siarki, aby rozkładać substancję organiczną. Jest ona niezbędna do produkcji białek. Mówi się, że należyte zaopatrzenie w nią roślin zmniejsza presję patogenów.
Często występują niedobory tego składnika w glebie, a jego najważniejszym źródłem jest materia organiczna. Objawem niedoboru są podobnie jak w przypadku braków magnezu chlorozy międzynaczyniowe, lecz pojawiają się one na najmłodszych liściach. Skutkiem są: zwiększona podatność na choroby, niższy i gorszy jakościowo plon, słabiej wykształcony system korzeniowy, gorsze przezimowanie roślin.
Źródło: wykład prof. dr hab. Witold Grzebisz, konferencja K + S, Adam Fura
Komentarze