Unijne sankcje w polskie sadownictwo

UE podjęła decyzję o sankcjach na Białoruś za porwanie jednego z białoruskich opozycjonistów – Romana Protasiewicza. Jedną z sankcji jest zakaz importu białoruskich nawozów potasowych. Białoruś jest ogromnym producentem nawozów tego typu i ich sprzedaż jest ważnym składnikiem budżetu państwa. Jednocześnie mają obowiązywać inne sankcje, m.in.: zakaz importu ropy naftowej z pewnych spółek i kilka innych.

Owoce, które produkuje nasza branża, składają się głównie z potasu. To ten pierwiastek wywozimy wraz z jabłkami z sadu i musimy corocznie uzupełniać, wykonując nawożenie. Oczywiście działania unijne odbiją się na cenach nawozów potasowych. W naszym kraju nie produkujemy tego zbyt wiele, więc musimy importować. Importowaliśmy z Białorusi, bo mieli najtańsze. W przypadku tego typu nawozów istotne znaczenie ma koszt transportu, który jest znacznym składnikiem ceny końcowej. Teraz możemy sobie kupić te nawozy z Niemiec, też dość blisko. Jest tam wielka firma K+S, która produkuje dużo nawozów potasowych. Z chęcią wypełni lukę po białoruskiej konkurencji.

Zapewne Mińsk nie pozostanie dłużny. Zaraz wymyślą jakieś kontrakcje albo inne utrudnienia dla polskich firm na Białorusi. Polska ostatnio stała się chłopcem do bicia na arenie międzynarodowej a do tego Łukaszenko uważa nas za głównych inspiratorów sierpniowych demonstracji. Możemy być pewni, że ich retorsje dosięgną naszych interesów. Możliwe, że właśnie jabłek, których Białoruś jest największym odbiorcą. Nie wiem czy tak się stanie, choć jest to możliwe. Identyczne kroki podjęła Moskwa w 2014 roku, po unijnych sankcjach za zajęcie Krymu. Efekt był taki, że najbardziej na tych sankcjach skorzystały niemieckie przetwórnie w Polsce. Nie było, gdzie sprzedać owoców, więc sporo lądowało tego na skupach. Spadła również cena zakupu tego surowca. Do dziś się po tym nie pozbieraliśmy. Nie znaleźliśmy alternatywy dla rynku rosyjskiego (nie wiem czy to w ogóle możliwe), sporo jeszcze produkujemy Ligola, Glostera czy Idareda. Gdzie je sprzedamy, jeśli nie na Białoruś? Na tym wzajemnym okładaniu się sankcjami przez Moskwę i Berlin najbardziej zyskują.... Moskwa i Berlin. Wszystko odbywa się naszym kosztem. Niemcy i Rosjanie próbują zbudować mur na Bugu, po którego jednej stronie będą mieszkali Polacy, produkujący na potrzeby niemieckich fabryk a po drugiej Białorusini, uzależnieni gospodarczo od Rosji. Dostajecie dopłaty obszarowe? No to właśnie oddacie Niemcom co nieco w postaci cen nawozów potasowych. Oddacie też w podwyżkach cen prądu, które wymusiła opętańcza polityka klimatyczna realizowana przez Brukselę. Żeby oni chociaż chcieli w zamian kupować nasze jabłka. To nie, polskie jest "ble".

Nie jestem fanem Pana Łukaszenki. Jednak Białoruś pod jego rządami była dla Polski oknem na Wschód. Sama wiele kupowała polskich produktów a jeszcze więcej szło kontrabandą do Rosji. Polskie jabłka naprawdę cieszą tam się dobrą opinią i są chętnie kupowane. Niewielki dystans sprawia, że eksport jest prosty i tani a sama Białoruś nie ma aż tak dużej produkcji, aby zaspokoić rynek wewnętrzny, nie mówiąc już o eksporcie do Rosji.

Jestem zdecydowanym zwolennikiem szukania tzw.: dalekich rynków eksportowych. Uważam, że naprawdę przyszłość należy do Azji i to tam musimy spoglądać. Aczkolwiek nie od razu da się zmienić nasze sady, nie podbijemy też Azji w jeden czy dwa sezony. Na to potrzeba czasu i w tym właśnie czasie trzeba też sprzedawać owoce na Białoruś. Poza tym świat wkroczył w fazę niestabilności geopolitycznej i nigdy nie wiadomo, który rynek się nagle dla nas zamknie. W takim wypadku należy prowadzić takie działania, które będą nam otwierały jak najwięcej możliwości a nie prowokowały do ich odbierania.

Ponosimy ofiary w nie naszej wojnie. Dla naszego kraju utrzymanie niezależności Mińska to "być albo nie być". Obrywamy cenami nawozów potasowych i wpychamy Białoruś w żelazny uścisk Putina. Jaki jest w tym nasz interes?