Grusze- ochrona sadów w okresie bezlistnym
Okres wiosny to ważny czas ograniczenia presji ze strony groźnych szkodników grusz: miodówki gruszowej plamistej i szpecieli: podskórnika gruszowego oraz wzdymacza gruszowego. Istotne jest nie przegapić optymalnych terminów do walki z nimi.
W okresie bezlistnym – koniec marca na początku kwietnia - wykonuje się pierwszy ważny zabieg przeciwko miodówce gruszowej plamistej, szczególnie niezbędny, jeśli w minionym roku była duża presja ze strony tego szkodnika (dodatkowo poleca się obserwacje i liczenie owadów dorosłych strząsanych z pojedynczych gałęzi 35 losowo wybranych drzew; próg zagrożenia to ponad 15 szt. miodówek). W tym okresie zarejestrowane są jedynie pyretroidy, ale te sprawdzają się w tym wczesnowiosennym okresie bardzo dobrze, jeśli tylko spełni się określone dla tego zabiegu wymogi. Po pierwsze zabieg powinien być wykonany po trwającym 3-4 dni ociepleniu, w dzień słoneczny (najlepiej w południe, przy temperaturze >12 C; kolejny warunek udanego zabiegu to dodanie do pyretroidu zwilżacza.
Drugą uciążliwą grupą szkodników na gruszach są szpeciele podskórnik i wzdymacz gruszowy. Podskórnika gruszowego można zwalczyć pod warunkiem przeprowadzenia zabiegu wczesną wiosną – w fazie pękania pąków (zabieg zaplanować na ciepły i słoneczny dzień). Jest to pierwszy z dwóch zalecanych terminów (ten drugi trzeba zaplanować na fazę -zielony pąk). O potrzebie zabiegów przeciwko szpecielom będą decydowały lustracje sadu w poprzednim sezonie, kiedy można obserwować charakterystyczne zmiany na liściach porażonych drzew. Można również podeprzeć się obserwacjami pod binokularem: w przypadku podskórnika gruszowego pobiera się w okresie bezlistnym pędy 2- i 3-letnie, po jednym z 10 losowo wybranych drzew – ochrona jest konieczna po stwierdzeniu 20% pąków zasiedlonych przez szkodnika. Od niedawna zarejestrowany jest w gruszach akarycyd Ortus 05 S.C. (do walki ze szpecielami i przędziorkami).
Według zagranicznych zaleceń można zaplanować trzykrotne zabiegi preparatami olejowymi co 7 dni w dawce 7-10 l/ha przy użyciu 500 l wody, rozpoczynając od fazy nabrzmiewania pąków. Można również zastosować mieszaninę 5 l oleju mineralnego i 5 kg siarki/ha, jednak tylko do pierwszego zabiegu, zanim pojawią się zielone części roślin, gdyż mieszanina ta jest fitotoksyczna (wyłącznie na suche drzewa). W kolejnym zabiegu zaleca się zaaplikować olej parafinowy w dawce 5 l/ha w mieszaninie z pyretroidem.
W zagranicznych sadach popularne są też opryskiwania glinką kaolinową, która powoduje, że liście gruszy stają się matowe i przez to niezauważalne dla latających i składających jaja samic. Polecana jest w dawkach – przy pierwszym zabiegu nawet do 50 kg/ha, w kolejnych po 25 kg glinki/ha. Można ją mieszać z mancozebem. Zabiegi wykonuje się co 7-10 dni, w zależności od tempa wegetacji (trzeba sukcesywnie pokrywać nowe przyrosty) i zmycia glinki przez deszcz. Skuteczność glinki można poprawić używając mleko 5-7 l mleka/1000 l cieczy (należy po zabiegu przemyć zbiornik i rozpylacze).
Metodą strząsania powinno się określić zagrożenie ze strony kwieciaka jabłkowca zarówno na gruszach jak i jabłoniach (po jednej gałęzi z 35 losowo wybranych drzew w okresie nabrzmiewania pąków). Od 5 do 10 sztuk chrząszczy stwierdzonych w płachcie entomologicznej lub obserwowane szkody w poprzednim sezonie powinno być sygnałem do zaplanowania zabiegów zwalczających. Zabieg powinien być zaplanowany na ciepły, słoneczny dzień (ale z temperaturą poniżej 20 st. C) od fazy pękania pąków do fazy zielonego pąka z użyciem pyretroidu.
Dwie ważne choroby grusz: zaraza ogniowa (odmiany bardzo podatne to: Bonkreta, General Leclerc, Komisówka, Triumf Packhama, średnio: Konferencja, Faworytka, a mało Lukasówka i Bera Hardego”) i parch gruszy wymagają czujności już od okresu wczesnej wiosny. Do pierwszych zabiegów - w okresie nabrzmiewania i pękania pąków najbardziej przydatne są fungicydy miedziowe, które ograniczają jednocześnie obie choroby.
