Nawożenie gatunków sadowniczych

Przypominam, wszystkim sadownikom, że to gleba i będące w niej korzenie odpowiadają za stan odżywienia uprawianych roślin! Dlatego, we wszystkich plantacjach roślin sadowniczych, jako pierwszy zabieg poprawiający sprawność gleby (poza regionem z rędzinami wapniowymi!), przywracający prawidłowe stosunki wodno-powietrzne, wzbogacający próchnicę, umożliwiający intensywniejszy rozwój organizmów pożytecznych w glebie i pozwalający na zmniejszenie dawek nawozów mineralnych- powinno być opryskanie pasów herbicydowych roztworem Humistaru w dawce 15-20l/ha lub Rosahumusu w dawce 3-4kg/ha lub Fertiarcyl Starter w dawce 5l/ha lub Agriful w dawce 10l/ha. Bardzo dobrym sposobem zwiększenia ilości mikroorganizmów glebowych jest zastosowanie EMów w dawce 40l/ha. Dla osób, które są przekonane do stosowania nawozów kompleksowych (lub tam gdzie mamy zbyt niskie pH, złe stosunki potasu do magnezu), po takim zabiegu sugeruję zastosowanie 200-300 kg/ha nawozu kompleksowego np. Eurofertil 34 N Pro+350-600 kg Physiomax 975; 250 kg/ha Yara Mila Complex +150kg/ha YaraLiva Tropicote;  400 kg/ha Blaukorn clasic.
Dodatkowo w sadach czereśniowych i gruszowych należy zastosować w oprysku doglebowym (pasy herbicydowe!) 15-30 kg Ultrafero Fe.
Dla osób przekonanych do stosowania nawozów monoskładnikowych sugeruję zastosowanie następującego programu nawożenia:
Nawożenie doglebowe grusz: Grusze, jako gatunek mają duże potrzeby względem potasu i małe względem azotu, który zawsze wywołuje silny wzrost wegetatywny, a ten z kolei ma zawsze negatywny wpływ na ilość i jakość pąków kwiatowych na koleiny sezon. Jednak dawka tych nawozów każdorazowo powinna być uzależniona zasobności gleby, stosunku potasu K do magnezu Mg oraz spodziewanego plonu.
UWAGA: Przynajmniej raz na trzy lata powinny być wykonane analizy chemicznej zasobności gleby!!!

Jeśli stosunek K do Mg jest poprawny, to nawożenie wiosenne doglebowe winno być następujące:

Nawożenie doglebowe jabłoni

W przypadku istnienia warunków do prognozowania osiągnięcia maksymalnego plonu jabłek z różnych odmian(40-60 t/ha), należy uwzględnić, że zarówno potrzeby nawozowe poszczególnych odmian jabłoni jak i ich tolerancja na wysokość dawek nawozowych poszczególnymi makroskładnikami jest ogromnie zróżnicowane. Zacznijmy od K. Pierwiastek niedoceniany. (decyduje o gospodarce wodnej, a przecież wraz z wodą pobierane są wszystkie inne pierwiastki!). Jednak zbyt wysoki jego poziom ogranicza pobieranie Mg i Ca, powoduje występowanie Gorzkiej Plamistości Podskórnej, a zbyt niski, powoduje obniżenie plonu, drobnienie i niewybarwianie się jabłek oraz gorszy ich smak.
Odmiany jabłoni pod tym względem można podzielić na trzy grupy:
1.    Odmiany o stosunkowo niskich potrzebach potasu K: Boskoop; Elise; Ligol; Jonagold; Szampion;
2.    Odmiany o średnich potrzebach w stosunku do potasu K; Idared; Pinova i Golden Delicious.
3.    Odmiany o dużych potrzebach w stosunku do potasu K: Early Genewa, Celeste; Piros; oraz grupy odmian Gala i Elstar.
Ustalając dawki nawozów potasowych dla jabłoni, należy uwzględnić: - potrzeby danej odmiany, przewidywane plonowanie oraz podział dawki na wczesnowiosenną i pogłówną, którą należy zastosować tuż po kwitnieniu.
UWAGA: Przynajmniej raz na trzy lata powinny być wykonane analizy chemicznej zasobności gleby!!! Nawożenie bez tych wyników analiz można porównać jedynie z grą w totolotka!!
Dawki nawozów potasowych stosowanych doglebowo w zależności od odmiany i poziomu prognozowanego plonowania:

UWAGA Program ten można stosować tylko w tych sadach w których stosunek K:Mg jest poprawny lub niższy od 3,5!
Dawki nawozów azotowych stosowanych doglebowo w zależności od odmiany i poziomu prognozowanego plonowania:

UWAGA Program ten można stosować tylko w tych sadach w których stosunek K:Mg jest poprawny lub niższy od 3,5!

Źródło: Wskazówki dla Grup Doradztwa Celowego - W okresie pękania pąków, Adam Fura, Sandomierz 23.03.2012 r.