‘Honeycrisp’ – prawdy i mity

‘Honeycrisp odmiana, którą interesują się sadownicy z różnych części świata.

Czy rzeczywiście warta jest uznania? Przeanalizujmy sami.
‘Honeycrisp’ - odmiana jabłoni wyhodowana na uniwersytecie w Minesocie, uzyskana ze skrzyżowania ‘Macauna’ i ‘Honeygolda’, od 1991 roku znana pod tą nazwą. Jest ceniona za słodycz, jędrność i charakterystyczny smak. Od 2006 roku ‘Honeycrisp’ jest promowany w nasadzeniach w Minessocie, Nowej Szkocji, polecany w programie odnowy sadów na lata 2005-2010 w oparciu o kredyty z preferencyjnym oprocentowaniem. Zakładane są też nasadzenia w Nowej Zelandii, aby zaopatrywać konsumentów z półkuli północnej w owoce tej odmiany także poza sezonem. Jest to odmiana licencjonowana, dlatego trudno ją kupić i drzewka są drogie. Najpopularniejsza jest w Wisconsin, Minnesota, Michigan i Illinois, a stany bardziej wysunięte na północ stanowią lepsze siedlisko dla ‘Honeycrispa’. Wymiana nasadzeń na młode i duże zapotrzebowanie odbiorców na tę odmianę w USA, spowodowało poprawę kondycji finansowej gospodarstw, które ją uprawiają.
Odmiana ta jest zwieńczeniem wieloletnich poszukiwań jabłoni odporniejszych na mróz. Obecnie znana jest już w krajach europejskich o surowszym klimacie, jak u naszych wschodnich sąsiadów.
Jaki jest ‘Honeycrisp’?
Owoce tej odmiany są droższe niż inne, a mimo to cieszą się popularnością. Można je znaleźć głównie w supermarketach. Miąższ ‘Honeycrispa’ jest kruchy, soczysty i słodki (dla niektórych za słodki, przez innych ceniony właśnie z tego powodu). Odmiana należy do średnio- i wielkoowocowych. Część zielono-żółtej powierzchni skórki pokryta jest czerwono-pomarańczowym rumieńcem z brunatnymi punktami. Owoce są soczyste, orzeźwiające, chrupiące, łagodne w smaku i miękkie. ‘Honeycrisp’ jest delikatny i łatwo ulega uszkodzeniom podczas obrotu, dlatego nie jest sprzedawany luzem. Uznano go za niewymagającego w produkcji. Jest samopłodny. Może być uprawiany w ciepłym, umiarkowanym i chłodnym klimacie. W obrocie w USA owoce są dostępne już pod koniec września i na początku października. Podczas przechowywania jędrność zostaje długo zachowana.
Problemy w uprawie
Na drzewach ‘Honeycrispa’ niekiedy rozwijają się żółte chlorozy.  Podczas przechowywania mogą wystąpić oparzelizny, które nasilają się w zależności od położenia geograficznego sadu i opóźnień zbioru. Może też wystąpić gorzka plamistość podskórna, więc konieczne jest systematyczne dostarczanie wapnia.  Aby ‘Honejcrisp’ nie wpadł w przemienność owocowania, musi być corocznie przerzedzany.
Wybarwienie owoców zależne jest  od klimatu. Nie powinno się przetrzymywać owoców na drzewie, bo to obniża wartość przechowalniczą.  Występuje zmienność rumieńca – może być  rozmyty lub paskowany. Owoce są duże, ale mogą pękać. Stwierdzono, że jabłka z drzew mocno przyciętych są mniej wyraźne w smaku,  mają niższą kwasowość  i są lekko cierpkie. ‘Honeycrisp’ rośnie umiarkowanie i słabo.
Występują trudności  w prawidłowej ocenie terminu zbioru. Wzrost zawartości etylenu, który jest uważany za najdokładniejszą metodą do oznaczania, w przypadku ‘Honeycrispa’ następuje zanim  owoce się wybarwią w dostatecznym stopniu i nabiorą wartości smakowych charakterystycznych dla odmiany. Wynika z tego, że sadownicy nie powinni  opóźniać zbiorów i nie rozpoczynać ich wyłącznie na podstawie wybarwienia owoców.

Źródło: www.orangepippin.com, www.virtualorchard.net