Ukraina nam nie odpuszcza

Minister Rolnictwa, Pan Czesław Siekierski, wprost przyznał, że negocjacje z Ukraińcami odnośnie handlu żywnością są po prostu bardzo trudne, bo Ukraina stawia zaporowe żądania. Tu nie chodzi o żaden tranzyt, tylko o dostęp do unijnego rynku, który jest dla niej dość lukratywny, ponieważ może sprzedać towary blisko i w dość wysokich cenach. Pan Minister dał do zrozumienia, że na jakiekolwiek ograniczenia w handlu z naszej strony Ukraina odpowie retorsjami wobec polskiej żywności. Nie da się ukryć, że dla naszych mleczarzy kraj ten jest istotnym rynkiem zbytu i odbije się to na ich interesach, a więc ocalając producentów malin rząd wpędzi w kłopoty producentów mleka.

Trochę dziwię się takim żalom Pana Ministra, bo mnie na studiach uczono kulturowych uwarunkowań negocjacji i każdy wykładowca, każdy podręcznik, mówi o tym, że na Wschodzie tak się negocjuje. Nie wie tego minister rządu a wiedzą studenci? Prawda jest taka, że Ukraińcy doskonale sobie zdają sprawę, że my nie bardzo możemy im coś zrobić. Gdybyśmy zarządzili remont lotniska w Jasionce, to pewnie ukraińska armia padnie po 2 tygodniach ale mimo, że ono leży w pod Rzeszowem, w naszych granicach, to USA nam na to nie pozwolą. Nad naszą polityką handlową też nie mamy kontroli, bo ona leży w gestii UE i to Bruksela decyduje o tym, co wjeżdża do Polski. Mamy kilka innych kart, np.: dużą liczbę uchodźców ukraińskich, ale to są opcje atomowe, które mogą wynieść konflikt handlowy na jakiś absurdalny poziom, nikomu niepotrzebny.

Do tego Ukraina ma ogromne poparcie w Brukseli, bo znaczna część firm przetwórstwa rolnego na Ukrainie to oddziały europejskich koncernów (jak np.: Dӧhler, który zalał Polskę malinami mrożonymi z Ukrainy). Ukraińscy lobbyści w Brukseli wprost mówią, że nie mamy szansy w tym konflikcie i nie mamy szansy na konkurencję z ich rolnictwem, więc polscy rolnicy powinni sobie odpuścić tę walkę. Bolesne to dla nas, ale to są naprawdę trudne negocjacje, w których jesteśmy sami przeciw wszystkim, w tym naszym głównym partnerom (USA, UE). Osobiście nie wierzę w powodzenie tych negocjacji i przypuszczam, że zostaniemy z niczym. Najśmieszniejsze, ale też najtragiczniejsze jest to, że my jako kraj nie mamy żadnego strategii dla rolnictwa, gasimy pożary tu i tam ale w ogóle nie staramy się prowadzić żadnej polityki długofalowej. Nie mamy też żadnej wizji relacji z Ukrainą już po zakończeniu tej wojny i dlatego nie wiemy czego sami chcemy od tego naszego sąsiada. Szanse na to, że polski oddział Dӧhlera nie będzie importował ukraińskich malin z ukraińskiego oddziału Dӧhlera są po prostu nikłe w dłuższej perspektywie, trzeba to sobie uczciwie powiedzieć. Możemy więc pójść na zwarcie z tą firmą, spróbować zbudować łańcuchy eksportowe w świat z jej pominięciem. Tylko czy ktoś na to pójdzie? Już był taki jeden minister, próbował to zrobić z koncentratem jabłkowym i się nie udało. Podniesienie ręki na niemiecki kapitał w Polsce to murowane problemy z Brukselą, zaraz się znajdą jakieś "problemy z praworządnością" albo inne preteksty do grillowania naszego kraju. No i czy my rzeczywiście chcemy iść na tę konfrontację?

Obecny rząd uczynił z unijnych pożyczek i grantów (słynne KPO) wręcz bożka i raczej nie chciałby utracić wizji tych pieniędzy. Inna sprawa czy tak silne związanie z niemieckimi łańcuchami dostaw jest dla naszego kraju dobre, bo sąsiad zza Odry ostatnio jest coraz słabszy gospodarczo. Przegrał już rywalizację w autach elektrycznych, wzrost PKB jest bardzo słaby, a gospodarka nie innowacyjna. Niemcy, jeszcze wprawdzie silne i bogate, tracą jednak rolę wiodącą w światowej gospodarce i bliskie związanie z nimi nie gwarantuje już takiego prosperity jak do tej pory. Jak widać te negocjacje z Ukrainą są naprawdę trudne, bo pozornie dotyczą one "tylko" handlu produkcją rolną, ale tak naprawdę są odblaskiem potężnych problemów i wyzwań, przed którymi staje nasz kraj.