Zgorzel kory jabłoni (Pezicula malicorticis, Gleosporium perennans, Pezicula alba, Gleosporium album)

Biologia i szkodliwość
Choroba ta najczęściej poraża jabłonie oraz grusze. Na jednorocznych pędach i młodszych gałęziach, wokół sęków, martwych krótkopędów i uszkodzeń kory na starszych gałęziach widoczne są objawy zgorzeli kory jabłoni. Pojawiają się głębokie nekrozy, które sięgają aż do górnych warstw drewna. Objawem tego patogena jest zamieranie jednorocznych pędów od miejsca przycięcia. Zgorzel rozwija się zwykle wokół krótkopędów, które zostały zakażone przez grzyba poprzez ślady po przedwcześnie zerwanych owocach. W szkółkach nekrozy mogą rozwijać się wokół śladów po przedwcześnie zerwanych liściach, wokół miejsca okulizacji i szczepienia, ran po gradobiciu oraz innych uszkodzeniach kory. Przeważnie duże rany powstają po zakażeniach kory w okresie od końca lata do wiosny następnego roku. Mniejsze rany powstają po infekcjach późnowiosennych oraz późnoletnich. Rozległa nekroza widoczna jest w postaci zmian barwy zamierającej i zasychającej kory, na której pojawiają się acerwulusy lub piknidia stadium konidialnego patogena w postaci drobnych wzniesień, z których wyciekają szarobiałe bądź kremowe skupienia zarodników konidialnych.

Zwalczanie
W celu ograniczenia występowania zgorzeli kory jabłoni, wskazane jest zabezpieczanie ran po cięciu, wycinaniu czopów w szkółce, przycinaniu okulantów pastami ogrodniczymi - Funaben Plus 03 PA lub farbą emulsyjną z 2% dodatkiem fungicydu np. Topsin M 500 SC. Przed zastosowaniem tych preparatów należy zapoznać się z etykietą-instrukcją stosowania dołączoną do opakowania.