Sam wyprodukowałeś, sam sprzedaj

W piątkowy wieczór siedzę sobie przed komputerem i rozmyślam nad przyszłością naszej branży. Ten rynek naprawdę jest patologiczny i on nie ma przyszłości w takiej formie, w jakiej teraz go znamy. Właśnie pomagam mojemu koledze sprzedać Idareda. Jabłko jest niezłe, czerwone, zdecydowana większość w rozmiarze 70-80 mm. Podzwonił, poszukał ofert, popytał i okazuje się, że najlepiej sprzedać te jabłka na obieranie. Za całkiem fajne jabłka najwyższa oferta, za owoce deserowe, to 0,80 zł/kg, przy czym to jest cena wyjściowa i już przy odrzuceniu 10% owoców średnia cena wyjdzie na poziomie 76 groszy (przemysł sprzedany po 40 groszy). W przestrzeni medialnej są jeszcze oferty na 70 groszy (za owoce +70 m) albo i 65 groszy. Trochę telefonów po zachodnich przetwórniach i okazało się, że Idared pojedzie za granicę jako owoce II klasy w cenie 0,80 zł/kg EXW, oczywiście płatne za każdy kilogram a nie na sortowanie. Okazuje się, że lepiej jest produkować jabłko drugiej klasy dla zagranicznych odbiorców niż deser dla polskich pośredników. Kolega śmiał się z tej sytuacji, ale to był śmiech przez łzy. Naprawdę żal mu pracy jaką włożył w produkcję, w wykolorowanie, w jędrność. Gdyby wiedział, że przeznaczeniem tych owoców jest przetwórnia, to trochę inaczej podchodziłby do ochrony i pracy nad jakością. Niestety, nasza rzeczywistość jest jaka jest, w tym kraju na jabłkach zarobi ten, który sam sobie je sprzeda. Jeśli ktoś sądzi, że jego docelowym kanałem sprzedaży będą sortownie.... no to niech się poważnie zastanowi nad takim modelem handlu.

Drodzy Sadownicy, ja tego nie piszę żeby zwrócić uwagę na zachowanie firm pośrednictwa handlowego, tylko na Wasze. Sortownie Was kroją jak chcą, bo się dajecie tak kroić. Każde grabie grabią do siebie, to nic dziwnego. Tak, takie zachowanie sortowni i zarzucanie rynku jabłkami kupionymi w cenie przemysłu jest złe, jak najbardziej. Jednak dlaczego Wy im te owoce oddajecie za takie pieniądze? Jaki jest sens sprzedaży jabłek po 60 groszy? Ile na tej operacji zarobiliście, przyjmując nawet, że koszt bieżący produkcji to 50 gorszy? 10 groszy z kilograma pomnożone przez 50 ton, to raptem 5 tysięcy złotych zysku. Ile macie średnio hektarów? 5? 10? Chcecie mi powiedzieć, że satysfakcjonuje Was praca za 50 tysięcy rocznie minus amortyzacja?! To jest 4000 zł na miesiąc. Jak słyszę, że w sandomierskim ludzie biją się o łuszczkę, aby szykować Idareda po 65groszy, to ja się pytam: gdzie tu sens? Naprawdę lepiej iść do pracy. Dziś kierowca w transporcie krajowym ma 25 zł/h netto, 200 złotych dniówki, ponad 5000 zł na miesiąc. Na czysto, bez amortyzacji. Bez obawy o grad, suszę, przymrozki. Dopłaty i tak dostaniecie, wystarczy kosić trawę. Zewsząd płyną głosy o potrzebie zmian na tym rynku, tylko każdy zapomina, że rynek to ludzie i wszelkie zmiany muszą się zacząć od zmiany w ludziach, którzy na tym rynku pracują albo może od wymiany ludzi? Sortownie same z siebie nie będą Wam płaciły więcej niż muszą, bo niby dlaczego?

Idą trudniejsze czasy, podwyżki wszystkiego, od prądu po opryski i nawozy. Produkcja jabłek staje się wyzwaniem. Jeśli już dziś tak wiele osób ma problem z opłacalną sprzedażą swoich owoców, to co będzie za rok lub dwa? Naprawdę nie trzeba czekać do końca, do ostatecznego bankructwa, do chwili aż prąd wyłączą. Niech każdy sumiennie podliczy ile ton ma w komorze, ile wydał na produkcję i po ile teraz sprzedaje. Nie jest żadną ujmą zakończenie biznesu, wielu wybitnych inwestorów nie raz umoczyło. To się zdarza. Naszym problemem jest chłopska mentalności i przeświadczenie, że jak zlikwiduję sad to będę gorszy od sąsiadów, którzy dalej to robią. To ciągłe oglądanie się na innych jest przekleństwem polskiej wsi. Najpierw wszyscy sadzili, bo inni mieli sady. Wszyscy brali PROW-y to i ja wziąłem. Wszyscy stawiali chłodnie, to i ja postawiłem. Teraz połowa ledwie zipie, ale nikomu do głowy nie przyjdzie żeby sobie sadownictwo odpuścić. Utyskiwania pod kościołem po porannej mszy w niedzielę, utyskiwania na Broniszach albo w internecie, wszyscy źli, od grup po rząd albo przetwórnie. Ale każdy musi trwać w tym sadownictwie, bo to dyshonor zlikwidować, bo utraciłby tytuł gospodarza, spadłby do roli pracownika. Drodzy Państwo, to jest największy problem polskiego sadownictwa, tutaj nie prowadzi się biznesu, tu się gospodarzy.

×

×