Porzeczki i nie tylko

Uznaje się, że Polska, Rosja i Niemcy to znaczący producenci porzeczek w Europie, ale prace nad wdrażaniem nowych technologii

produkcji owoców tego gatunku prowadzone są także w innych krajach. Gospodarstwa w Europie Zachodniej zazwyczaj specjalizują się w kilku gatunkach jagodowych jednocześnie,  np. maliny, truskawki, porzeczki czarne i czerwone, a dodatkowo jeszcze chów bydła. Są jednak producenci uprawiający porzeczkę czerwoną np. na 5–10 ha, zbierają ją mechanicznie. Wiążą się z zakładami przetwórczymi i mrożącymi owoce (np. Transfofruits, Sicoly). Owoce przerabiane są na dżemy, konfitury, wina lub trafiają do cukiernictwa.
Porzeczki uprawiane są w polu lub tunelach foliowych (Correze). Przez wiele lat producenci zachodni narzekali na ceny polskich porzeczek, które nie pozwalały zapewnić odpowiedniej opłacalności tej produkcji na Zachodzie.
Aby poprawić konkurencyjność owoców tego gatunku unormowano produkcję i zbyt i w tej chwili można prześledzić cały proces wędrówki owoców od plantatora do konsumenta. W Belgii i Holandii ponadto postawiono na produkcje szpalerową porzeczki czerwonej, co umożliwia otrzymanie gron znacznej długości, dobrej jakości, które łatwo zerwać. Zaczęto też przechowywać owoce tego gatunku w chłodniach, co wydłuża okres sprzedaży i umożliwia zbyt po wyższych cenach.
Produkcja szpalerowa wymaga lekkiej konstrukcji i bambusów, które podtrzymują przewodnik. Krzewy porzeczki sadzone są blisko siebie, co 20–30 cm. Tylko w dolnej części krzewu widoczne są rozgałęzienia, a ¾ wysokości stanowi przewodnik obłożony owocami o bardzo długich gronach. Ten typ produkcji przeważa w tunelach.

Rodolphe Guepratte, francuski plantator owoców jagodowych, przejął gospodarstwo po ojcu, który w 1996 roku rozpoczął produkcję owoców jagodowych. Początkowo były to maliny i borówka wysoka, a obecnie doszła jeszcze porzeczka czerwona, czarna i jeżyna. Pierwsze partie owoców wyeksportowano w 2001 roku do Wielkiej Brytanii oraz Niemiec, ale od początku stawiano jednak głównie na rynek angielski. Znalezienie odbiorców wymagało ominięcia konkurencji, w tym wypadku z Polski i Hiszpanii. Tamtejszy rynek był jednak nieopanowany przez owoce z kontynentu. Eksport z Francji do Wielkiej Brytanii był możliwy dzięki certyfikatom: BRC, Nature’s Choice i EurepGap.
Od tej chwili zawiązania korzystnych kontaktów handlowych gospodarstwo stale się rozrasta, zatrudniani są nowi pracownicy, w latach 2005–2006 posadzono 6 ha malin w tunelach i 7 ha borówki wysokiej. Plantacje są nawadniane, wyłożone włókniną (te w tunelach). W 2007 roku gospodarstwo liczyło sobie 27 ha, roczny obrót wynosił 3 mln euro. Borówka wysoka uprawiana była w 17 odmianach na 14 ha, a zbiór dochodził do 400 t/rocznie. Malina owocowała na 6 ha w tunelach, dając plon – 90–100 ton rocznie odmian: ‘Lyon’, ‘Ample’, ‘ Tulameen’ i ‘Polka’. Główna specjalizacja gospodarstwa to jednak hektarowa plantacja jeżyn, 8 000 m² porzeczki czerwonej i 8000 m² porzeczki czarnej.
Źródło: Reussirfl, V. Bargain, „La groseille s’egrappe”, L’Arboriculture fruitiere, L. Kaluzny-Pinon, “Dix ans de specilisation en petits fruits”