Biologia
Jest to chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych o długości 5-5,5 mm, w kolorze purpurowoczerwonym ze złocistozielonym odcieniem. Jaja są białe. Larwa jest także biała, beznoga, rogalikowato zgięta, z brązową puszką głową, dorasta do 9 mm. Zimują chrząszcze w spękaniach kory i w ściółce. Następnie opuszczają swoje kryjówki i rozpoczynają żerowanie na pąkach i liściach. Chrząszcze składają jaja do wnętrza zawiązków, w których rozwijają się również larwy. Płodność samicy tutkarza bachuska wynosi 200 jaj. Po złożeniu jaja samica podcina szypułkę pąka. W czerwcu larwa szkodnika opuszcza miejsce żerowania, schodzi do gleby i przepoczwarcza się. Część larw tego agrofaga zostaje w glebie przez dwa lata.
Szkodliwość
Tutkarz bachusek żeruje głównie na czereśniach, wiśniach, jabłoniach, śliwach i morelach. Wiosną chrząszcze wygryzają otwory w pąkach, później w zawiązkach owoców, owocach, które ulegają deformacji. Larwy żerują i rozwijają się wewnątrz zawiązków. Uszkodzone owoce przez tutkarza bachuska, często są infekowane przez brunatna zgniliznę drzew ziarnowych oraz brunatną zgniliznę drzew pestkowych.
Zwalczanie
Występowanie tutkarza bachuska w sadach towarowych, nie powoduje szkód o znaczeniu gospodarczym.
