Potas
Potas jest ważnym składnikiem, którego nie powinno brakować w trakcie sezonu wegetacyjnego, wpływa bowiem na wiele ważnych procesów, między innymi na fotosyntezę. W przypadku jego niedoboru pojawiają się problemy ze wzrostem. Pierwiastek ten decyduje o jakości pąków kwiatowych w następnym sezonie. W przypadku deficytu owcoe są mniejsze i bardziej wrażliwe na ordzawienia. Gdy potasu jest za dużo, występuje nierównowaga między składnikami, np. magnezem i wapniem. Wszelkie zalecania nawożenia potasem powinny także wynikać z analizy gleby.
Między grudniem a lutym posypujemy sól potasową, co stanowi rezerwę dla drzew na początku wegetacji i podczas kwitnienia. Później w zależności od potrzeb nawozimy siarczanem potasu.

Azot
Gdy jest go zbyt mało w glebie, drzewo więcej przeznacza na budowę liści kosztem owoców (nie wyrastają). Gdy przenawozimy azotem, pędy zaczną silnie rosnąć, a owoce nie wybarwią się należycie, będą zbyt miękkie i nietrwałe podczas przechowywania i obrotu. Grusze wymagają obfitszego nawożenia tym makroelementem (40-45 kg/ha) niż jabłonie (30-35 kg/ha) w marcu (dawka startowa). Wskazana jest saletra amonowa lub magnezowa. Azotanowa forma azotu pobierana jest w czasie kwitnienia, a amonowa później. Dawkę nawozów można podzielić na dwie części, raz podać w pasy herbicydowe, a w końcu marca na całą powierzchnię. Warto stosować nawozy organiczne, które pobudzają mikroorganizmy, ale należy pamiętać, że działają one dłużej.

Źródło: wykład Dirka van Heesa, spotkanie Fruit Akademia, ZZO Warka